17 jaar lang had ik 1 wens, mijn eigen hondje. Mijn ouders zeiden altijd “nee”. Maar waarom mocht het nou niet?! Een hond kost erg veel tijd en draagt een hoop verantwoordelijkheden met zich mee. Mijn ouders werkte allebei fulltime en ik zat op school. Een hond de hele dag alleen thuislaten vonden ze geen optie, wat natuurlijk meer dan logisch is! In de zomer van 2018 kreeg ik eindelijk de verlossende woorden “ja het mag”. Eindelijk mocht het! Maar wat nu?
Het eisenpakket:
Mijn ouders en ik gingen serieus in gesprek om te kijken welk ras perfect bij ons zou passen. Al snel waren wij het over een aantal zaken eens. Wij wilde een klein hondje omdat wij het belangrijk vinden dat de hond de ruimte heeft in ons huis. Het energieniveau moest gemiddeld zijn, maar er mocht wel een beetje power inzitten. De kleur maakte ons helemaal niet uit. Er was wel 1 grote eis, de hond moest hypoallergeen zijn. Ik ben namelijk allergisch voor de huidschilfers en vettige haren van bepaalde hondenrassen. Verder hadden wij onze zinnen niet persé gezet op een pup, maar een herplaatser was ook meer dan welkom. Toen wij onze eisen op een rijtje hadden gezet, zijn wij op google gaan kijken naar welke rassen er waren die voldeden aan onze eisen. Vrij snel kwam daar de poedel uit. Geen koningspoedel maar een toy/dwergpoedel. We zagen op google allerlei foto’s van die krullenbollen en ja hoor, we waren alle 3 op slag verliefd!
De zoektocht:
Voordat wij zijn begonnen met zoeken naar een geschikt hondje, hebben wij ons heel erg goed laten informeren over het ras “de poedel”. Ik ben op facebook lid geworden van een aantal groepen en ik heb daar ontzettend veel vragen gesteld, maar ook gewoon meegelezen. Ook heb ik contact gezocht met de rasvereniging om hier allemaal informatie te winnen. Tevens heb ik veel poedeleigenaren gesproken en naar hun ervaringen gevraagd. Na een hoop informatie verzameld te hebben, zijn wij gaan zoeken. Maar waar moet je beginnen? Wij hebben via de rasvereniging een aantal fokkers gecontacteerd. Ook hebben wij in een facebook groep een oproep geplaatst. Het maakte ons niet uit hoe lang de zoektocht zou duren, als wij er maar voor konden zorgen dat ons hondje gezond zou zijn en bij een betrouwbare fokker vandaan zou komen.
Een nestje, en nu?
Enkele weken na mijn oproepje op facebook kreeg in een privébericht van een fokster die over een aantal weken een nestje toypoedel pups zou verwachten. Maar hoe weet je of de fokker eigenlijk wel betrouwbaar is? Wij vonden het belangrijk dat de moederhond aanwezig was, de pups opgroeien in huiselijke omgeving, de moederhond en vaderhond getest waren op erfelijke afwijkingen, er een Europees paspoort bij de pups aanwezig was en de pups correct werden geënt. De fokster die ons contacteerde voldeed aan al de eisen en wij waren heel erg tevreden. Wij wilde niet wachten tot de pups er waren maar wij wilde graag van tevoren al persoonlijk kennis maken met de fokster en de moederhond van onze toekomstige pup. Dit omdat wij dan het karakter van de moeder en in ons geval ook de vaderhond konden zien en de leefomgeving van de honden konden zien. Zo zijn wij meerdere keren op de koffie geweest bij de fokster en wij waren super tevreden! Ons gevoel was super goed en er waren meerdere honden, zowel groot als klein aanwezig, die lekker rondliepen door het huis. Het was de ideale omgeving voor een pup om op te groeien.
De pup:
Een aantal weken na ons bezoek kreeg ik een berichtje dat de pups geboren waren. Een nestje van 4 kerngezonde pups. 2 teefjes en 2 reutjes. 1 van deze pupjes zal onze worden. Na 3/4 weken mochten we op kraamvisite. En toen zag ik hem, het kleinste frummeltje uit het nest. Dat kleinste frummeltje ging gelijk op zijn ruggetje liggen om te genieten van een heerlijke kriebelbeurt op zijn buikje. Ik was helemaal verliefd! Niet omdat hij de kleinste was, maar gewoon omdat er een klik was. Wij hadden overigens geen voorkeur opgegeven voor een reutje of teefje. Onze voorkeur ging wel een beetje uit naar een reutje maar wij vonden het veel belangrijker dat er een pup in ons gezin zou komen die ook daadwerkelijk bij ons zou passen. Alle puzzelstukjes waren eigenlijk vanzelf op zijn plek gevallen. Het voor ons geschikte pupje had ons uitgekozen als baasje.
Mee naar huis
Na 9 weken, net na Sinterklaas was het moment aangebroken. De pups waren zelfstandig genoeg om het nestje te verlaten. Ons kleine frummeltje genaamd Bobby mocht mee naar huis. Super spannend natuurlijk!De fokster gaf ons een pakket mee met daarin het voer dat ze in het nest al aten. Ook gaf ze een knuffeltje mee die vanaf de geboorte bij de moederhond en bij het nestje heeft gelegen. Omdat het hartje winter was, hadden wij allemaal dekens in de auto gelegd waar Bobby in kon liggen. Maar Bobby koos ervoor om in mijn nek te kruipen, warm onder mijn sjaal. Veilig en geborgen heeft Bobby de hele autorit geslapen. Eenmaal thuis aangekomen begon de grote ontdekking. Alles stond al klaar, het was aan Bobby om zelf te ontdekken waar alles stond. Natuurlijk hielpen wij hem wel een handje. De eerste dagen verliepen ver boven verwachting. Bobby sliep hele nachten door, at en dronk goed en deed zijn uiterste best om alles te begrijpen.
Ik kon mij geen betere pup meer voorstellen. Bobby is voor ons het allerbeste hondje en mag ons huis zijn “forever home” noemen. Wil je onze avonturen volgen? Dat kan op ons Instagram kanaal. Wil je meer blogs van mij lezen? Dat kan hier.
