Zoals jullie al weten komt Maureen van Phebe inspireert ons team met gastbloggers versterken! Vandaag gaat Maureen zich eventjes aan jullie voorstellen zodat jullie precies weten wat jullie van haar kunnen verwachten. Wil je graag haar eigen blog bezoeken? Dat kan! Klik dan hier.
Voorstellen:
Hey mijn naam is Maureen! Mijn passie is om met honden bezig te zijn. Dit is gekomen door mijn kinderjaren. Ik heb een grootdeel van mijn jeugd doorgebracht met een hond in huis. Toen ik samen ging wonen miste ik het zo erg dat ik mijn man kon overtuigen om een hond in huis te halen. Onze eerst was een cadeau van de schoonbroer, een nestje van op een boerderij. Het enige dat wij van dit hondje wisten was dat het een kruising was met een Foxterriër. We hadden ons dus niet kunnen voorbereiden en kunnen in lezen op het ras. Het kiezen gebeurde onervaren en wij gingen voor de hond die niet bang was voor de rolstoel van mijn man. Wat we niet wisten was dat hij eigenlijk een zeer sterk karakter had. Hij was de hond die altijd voorop liep met een grote maïskolf te pronken, hij remde niet af en liep dwars door de wielen van de rolstoel.
Hondenschool:
Ons besluit stond snel vast “we gaan zeker naar de hondenschool”. We hebben 2 jaar gezweet en gezwoegd om hem gehoorzaam te krijgen. Ik kreeg op de hondenschool zelfs te horen “je gaat met deze hond niets bereiken” hij verlangde naar een zeer consequente aanpak en dit was een moeilijke weg voor mij. Maar ik gaf niet op en heb in die jaren veel geleerd, nadat hij stabiel werd ben ik in de gehoorzaamheidswedstrijden terecht gekomen en hebben wij het hoogste programma bereikt. Er werd mij vanuit diezelfde hondenschool gevraagd of ik wou lesgeven, de redenen van hun vraag was de weg die ik had afgelegd met deze hond. Nu in augustus ben ik welgeteld 11 jaar instructeur bij de hondenschool “de bewaker Wetteren” (België), dit zonder enig brevet van lesgever enkel uit ervaring maar ik ben er heel trots op! We waren 10 jaar en 5 maand een onafscheidelijk duo en ik heb hem op latere leeftijd nog dingen kunnen aanleren voor mijn man in de rolstoel. Dit was vooral dingen oprapen en aangeven verder zijn we niet geraakt. We hebben hem moeten afstaan aan een hartziekte, een maand later hebben we ons Phebe geadopteerd.
Gastblogger:
Als gastblogger bij hondenwereldonline.nl zal ik vooral dingen schrijven over mijn ervaring met honden trainen, hoe ik vooral mijn hond train, leuke spelletjes en receptjes voor lekkere en gezonde snacks. Ik heb zelf ook een blog Phebe inspireert. Deze ben ik gestart in januari 2018 omdat mijn passie voor honden zo groot is. Ik wil de mensen helpen om hun hond te begrijpen. Hopelijk komen er ook zo minder honden terecht in een asiel omdat ze geen ervaring hebben net zoals ik in het begin. Ik vind het dan ook super leuk om de handen in elkaar te slaan met Shelley & Xena van hondenwereldonline.nl om zo nog meer hondeneigenaars te helpen in de opvoeding van hun hond.
Phebe:
We hebben ons Phebe geadopteerd toen ze 12 weken oud was uit een asiel in onze buurt. Toen we gingen kijken naar het asiel waren er nog maar 5 pups i.p.v. 10. We zijn bewuster gaan kiezen en wilden niet de voorkeur geven aan een reu of teef maar keken echt naar het karakter. Phebe was niet de leidende pup. Ze liep wel mee met de andere maar als ze genoeg gezien had ging ze op afstand de boel in de gaten houden. Toen zette ik ze bij mijn man op de schoot en ze gaf direct een likje aan hem en bleef mooi zitten. We hadden nog een ander hondje op het oog. Dit was een reu, Phebe trok daar veel mee op. Toen we hem op de schoot zette was hij wel lief maar erna zei hij met de poot tegen het gezicht van “ik wil op de grond”.
Hulphond:
We hebben ook bewust gekozen om Phebe zelf te trainen in functie voor mijn man die in de rolstoel zit. Er bestaan hulphonden die hiervoor speciaal worden opgeleid en worden erkend. Deze honden hebben een pas en een vestje zodat ze ook overal worden toegelaten.Wij hebben gekozen om hier geen beroep op te doen omdat ik dan niet meer zelf kan trainen met mijn hond en mijn man wil maar 1 hond in huis. De hulphonden mogen niet zomaar een knuffel krijgen. Ze zijn gewent om voor een knuffel te werken. Het werk dat o zo belangrijk is voor een persoon met een beperking. Voor hen is die hond hun dagelijkse redding. Ze doen voor alles beroep op hun hond en daarom is het ook belangrijk dat je die honden niet afleidt van hun werk. Stel je voor een blindengeleide hond krijgt altijd een knuffel van jou en ziet je dan aan de overkant van de straat. Dat kan natuurlijk voor gevaarlijke situaties zorgen. Nu gezien hebben we er beide geen spijt van dat we die beslissing hebben genomen. Voor ons kan Phebe echt veel en ze leert elke dag weer bij. Ze mag wel niet overal naar binnen maar voorlopig is dat nog niet echt nodig voor mijn man. De band die wij hebben met Phebe is onbeschrijfelijk mooi en ze kan al kousen uittrekken, oprapen en aangeven van voorwerpen, deur sluiten, kleren en schoenen aangeven en sleutel uit de rugzak nemen. Wij zijn super trots op ons Phebe!
Wil je nou nog meer lezen over Maureen en Phebe? Neem dan ook zeker eventjes een kijkje op haar blog. Volg Phebe en Maureen ook zeker eventjes op Instagram om hun avonturen te volgen. Wil je een kijkje nemen op hun Instagram? Klik dan hier. Snel vind je meer blogs van Maureen op onze website.
